.jpg)
.jpg)
.jpg)
eğitimci, şair - yazar
Ekrem Köksal
(3 Eylül 1927 - 8 Mayıs 1996)
'ekrem köksal 1927'de sivas'ın zara kazasında doğmuş.
babası ahmet, anası tayyibe
hayat hikâyesini anlatmaya lüzum görmüyorum. biz çocukları çok geç olmuşuz. o yüzden onun hayatını, ansiklopedik formatta anlatmak bize düşmez. onun hayatında 70'lerden öncesi hep kulaktan dolmadır bizim için. 80 öncesi de aklımız ermezmiş zaten. eh şimdi resmi tarih öğretisi gibi hayat hikâyesi vermenin…
o zamanlar Türkiye'sinde, ağaç işleri gibi teknik bir konuda öğretmen olmak sonra bir de üzerine mimarlık yapmak…
benim tarifleyemeyeceğim şeyler.
babamız diye salt övmek de istemiyorum. ancak; kitap yazmış, keman çalmış, eliyle tırnağıyla her şeyi yapmış biri. mavi gözlü. ayhan ışık kadar yakışıklı. sportif ve tabii sert bir baba. daha ne anlatayım ki…
ben susayım, yaşanmışlıklar ve tabii fotoğraflar konuşsun.'
oğlu ahmet turan köksal
1987 yılında Zaralılar Vakfı'nın
kurucu başkanlığını yapan Ekrem Köksal'ı
vefatının 27. yıldönümünde saygıyla, sevgiyle ve özlemle anıyoruz...
yakup kadri bozalioğlu | araştırma
Ekrem Köksal; 03.05.1927 Sivas/Zara doğumlu. Teknik öğretmen olarak Anadolu'nun çeşitli şehirlerinde hizmet etmiştir.
Çok yönlü birisi olan Ekrem Köksal; keman çalar, resim yapar, şiir - hikâye ve roman yazardı. Kalecilik ve lisanslı futbol hakemliği de yapmıştır.
Sivas Kızılay Binası'nın yapımındaki hizmetlerinden dolayı Türk Kızılayı tarafından onursal üye yapılan Ekrem Köksal; Fenerbahçe Eğitim Vakfı'nın mütevelli heyeti ve Mesleki Teknik Öğretmenler Derneği'nin de kurucu üyesiydi. 1987 yılında İstanbul'da kurulan Zaralılar Yardımlaşma ve Kalkınma Vakfı'nın kurucu başkanlığını yapmıştır.
Ekrem Köksal'ın üç çocuğundan ikisi mimar birisi inşaat mühendisidir.
■ EKREM KÖKSAL kitapları Ekrem Köksal Kitapları O'nları Anıyoruz...
işte benim babam;
herkesin babası çok özeldir ama ben kaybedeli yirmi beş yıl oldu.
zaten aramızda çok yaş farkı vardı. beni çok severdi. milleti kıskandıracak kadar güçlü bir sevgi bağı vardı aramızda ve nasıl oldu nasıl gelişti bilmiyorum. onu kaybetme zamanı anılarımı yazacak değilim. o zorluklar geldi geçti işte.
babam anadolu'da kırsal bir yerde belli ki. fular var boynunda. ben şimdi taksam çıksam, neler derler kim bilir.
şimdi boşverin görüntüyü de şu kemana sarılmaya bakın. ne gibi bir konuşma geçti, neden böyle bir poz verdi. araştırdım ne fotoyu çeken belli ne de yanında o sırada olan biri. bu keman hâlâ bizde. birgün rahmetliyi anıyoruz annemle beraber, evin oturma odasında. 'dınnngggkkk' diye bir ses geldi. dolabın üstündeki kutusundan kemanı indirdik, kapağını açtık ki bi teli kopmuş. tam da babam hakkında konuşurken...
tesadüf mü dediniz... biz de öyle dedik zaten.
ekrem köksal
 |
 |
 |
 |
 |